Warsztaty jesienne

dzieci skaczące w workach

Warsztaty jesienne odkryją przed najmłodszymi całe bogactwo jesiennego ogrodu i lasu. Podczas zajęć dzieci zdobędą wiedzę na temat uprawy roślin, będą kisić kapustę oraz piec ziemniaki. Ze skarbów lasu najmłodsi przygotują leśne collage, a w listopadzie powróżą z wosku i zabawią się w konkursach andrzejkowych.

 

Program warsztatów jesiennych:

Wrzesień:

  • „Wielki rwetes u Basi”
  • „Dzień ziemniaka”
  • „Skarby jesiennego ogrodu”

Październik:

  • „Wielki rwetes u Basi”
  • „Dzień ziemniaka”
  • „Skarby jesiennego ogrodu”
  • „Idzie jesień po lesie”

Listopad:

  •  „Wielki rwetes u Basi” (do 10 listopada)
  • „Idzie jesień po lesie” (do 10 listopada – przy sprzyjającej aurze)
  • „Biało-czerwono pod strzechą”
  • „Zwyczaje andrzejkowe”
  • „Pinokio i przyjaciele”
     

 

Wielki rwetes dziś u Basi, bo kapustę Basia kwasi. Jednak nim to zrobi, musi przygotować produkty niezbędne do kiszenia. I tu z pomocą przychodzą dzieci, którym np. obieranie, tarcie, czy szatkowanie warzyw dostarcza wielu emocji. Zgodnie z tradycją kapustę ubijamy wałkiem lub depczemy nogami.

Oprócz kiszenia dzieci poznają inne naturalne sposoby konserwowania żywności. Będzie też okazja do upieczenia ciasta ze śliwkami. I to według przepisu prosto z piosenki. Po pracy związanej z przetworami, dzieci przygotowują „warzywne ogródki” do zakonserwowania w domu. W czasie posiłków na warsztatach następuje degustacja kiszonej kapusty oraz ciasta – na deser oczywiście.

Drama jest doskonałą okazją do poznania historii uprawy ziemniaka. W czasie zajęć kulinarnych można dowiedzieć się, jak zrobić placki albo deser z ziemniaków. Zaś zajęcia w podgrupach to nie tylko tradycyjne kopanie ziemniaków, ale też poznanie ich budowy, sadzenie roślin bulwiastych i obserwacja zwierząt przywiezionych razem z ziemniakami z Nowej Ziemi. Wreszcie ziemniaczane stemple i – obowiązkowo – degustacja pieczonych ziemniaków. W wolnym czasie jest chwila na gry zespołowe i swobodne zabawy.

Dzieci całkiem sprawnie wyjaśniają, czym są witaminy. Gorzej sprawa wygląda, kiedy spytać je, co to są właściwie warzywa. Nic dziwnego. Dorośli też mają czasem z tym problem.

Przy okazji zagadek dzieci poznają i utrwalają sobie, czym są warzywa i jakie części roślin mogą nimi być. Spacer do ogrodu, warzywnika i sadu też obfituje w nowe doświadczenia. Oprócz rozpoznawania kwiatów, warzyw i owoców, możemy na własne oczy zaobserwować, kiedy kwitnienie przechodzi w owocowanie. Trzeba też posadzić cebulki wiosennych kwiatów, które podziwiać będzie można przy okazji kolejnej, już wiosennej wizyty. Feerię jesiennych barw utrwalimy w stroikach z suszonych kwiatów. Natomiast dostępne bogactwo kolorów i kształtów zachęca do puszczenia wodzy fantazji podczas wykonywania warzywnych stworków.

Przedstawienie teatralne przygotowane z udziałem dzieci przybliża im zmiany zachodzące w przyrodzie na przestrzeni tysiącleci i uświadamia znaczenie poszczególnych pór roku w życiu mieszkańców lasu.

W czasie zabaw polegających choćby na podchodach leśnych, dzieci poznają leśną florę. Dowiadują się o warstwowej budowie lasów, nazwach podstawowych przedstawicieli naszego drzewostanu, poszukują skarbów runa leśnego, podszytu, a przy odrobinie szczęścia, obserwują leśną faunę. Po podchodach następuje utrwalenie wiadomości. Na koniec: „leśny collage” – praca plastyczna, w której wykorzystać można przyniesione z lasu skarby.

Andrzejki i Katarzynki. Ale nim rozpoczną się wróżby oraz zabawy, trzeba się dowiedzieć, kim byli owi biblijni Święty Andrzej i Katarzyna.

W trakcie zajęć dzieci zdobywają wiedzę, dlaczego w wigilię Andrzejek panny leją wosk, liczą kołki w płocie, ciągną losy, ustawiają buty w kierunku drzwi izby itp. oraz dlaczego chłopcy wróżą dzień wcześniej – w dniu św. Katarzyny. Nie zabraknie też starych gospodarskich wróżb urozmaiconych pieśniami i tańcami, zaś na pamiątkę – oprócz zastygniętego wosku – dzieci zabiorą ze sobą własnoręcznie zdobione klucze.

Jeszcze niedawno młodzież zapatrzona w tzw. „wielki świat”, często zapominała o narodowej tożsamości, o dziedzictwie kulturowym i tradycjach pielęgnowanych przez przodków. Jednak to się zmienia. Coraz częściej dzieci i młodzież pytają o swoje korzenie, wspominają swoich pradziadków, podkreślają swoją tożsamość. Stąd potrzeba przypomnienia rodzimych świąt i tradycji, ale też i przywołania wielkich postaci: odkrywców, wynalazców i artystów polskiego pochodzenia. Robimy to w czasie gry terenowej. Jest tu też miejsce na konkurencje o charakterze drużynowym, w czasie których dzieci ćwiczą elementy tańców narodowych, po to, żeby później w sali odtańczyć siarczystego Krakowiaka i zamaszystego Poloneza. Ten ostatni – w staropolskich kontuszach. Nie może też zabraknąć pracy plastycznej – uczestnicy wykonują regionalne „jeżyki” z bibuły, z których montują wspólnie łowickiego „pająka”. Będą go mogli potem zawiesić w szkolnej sali. Całość dopełnia śpiew pieśni patriotycznych i konkursy dotyczące poprawnych postaw obywatelskich.

Bajki towarzyszyły dzieciom od zarania dziejów. Dziś, w epoce telewizji, gier komputerowych i Internetu, są gdzieś na uboczu. Z dawnych czasów zostały może jeszcze lalki… Najczęściej jednak to Barbie lub Transformers. Tymczasem najbliższe dzieciom były zawsze proste swojskie szmacianki.
Wykonanie kukiełki, marionetki czy pacynki może być nieco trudne dla dziecka, ale jakże satysfakcjonujące. Przygotowanie ich to jednocześnie pierwszy krok do zabawy. Sama zabawa lalkami, polegająca np. na improwizowaniu krótkich scenek dramatycznych to droga do rozwijania wyobraźni, poczucia własnej wartości, oceny zachowań i kształtowania charakteru. Po omówieniu zasad konstrukcji dramatu, podczas krótkich scenek z udziałem kukiełek, dzieci mogą się wykazać kreatywnością, asertywnością i umiejętnością pracy w grupie. Zabawa przybiera czasem formę małej rywalizacji. Jest ona punktem wyjścia do dyskusji na temat zasad fair-play, szacunku do przeciwnika oraz umiejętności przegrywania. Podczas zabawy dzieci poznają różne gatunki teatralne. A po ćwiczeniach i zabawach mają okazję wziąć udział w krótkim spektaklu teatru muzycznego, czyli… w operze.

Jesienią ma miejsce wiele świąt, czego doskonałym przykładem są Andrzejki. Zabawy dla dzieci w tym okresie przyjmują formę różnego rodzaju wróżb w atmosferze tradycyjnych zabaw ludowych. W naszym gospodarstwie zajmujemy się np. andrzejkowym laniem wosku. Nad bezpieczeństwem takich wróżb czuwają animatorzy, którzy pomagają rozgrzać wosk i lać go do chłodnej wody, żeby potem w cieniu odlanego wosku zobaczyć ukochanego, najbliższe zdarzenie albo…własne marzenia .

Mówimy również o istocie miłości w życiu, o andrzejkowych i katarzynkowych przepowiedniach pogodowych, nie może też zabraknąć legendy o Św. Andrzeju.  Wszystko to okraszone  wieloma tradycyjnymi wróżbami i tańcami, które trafiają w gusta najmłodszych. Dobieramy je do grupy wiekowej i indywidualnych preferencji. Zapraszamy na andrzejkowe atrakcje przede wszystkim zorganizowane grupy – dzieci z przedszkola czy szkoły podstawowej. Zachęcamy do kontaktu!